ମନ ଏକ ମାଟି ଘର ଭାଙ୍ଗି ଗଲେ
କିଏ ଅଛି ଜଣେ କୁହ ଯୋଡି ପାରେ
ହେ ପୁନେଇର ଜହ୍ନ ଥରେ ଲୁଚି ଗଲେ
ଅନ୍ଧାରରେ ବାଟୋଇ କି ଚାଲି ପାରେ
ବାଟ ଭୁଲି ଗଲେ ପକ୍ଷୀ ବସା ପାଏନା
ନିଦ ଭୁଲି ଗଲେ ଆଖି ସ୍ବପ୍ନ ଫେରେନା
ସରେ ନାହିଁ କୋହ ଜଦି ଥାଏ ଛାତିରେ
ସଞ୍ଜ ଫେରେ ପକ୍ଷୀ ଫେରେ ଜହ୍ନ ଫେରେ
ରାତି ଫେରେ ନିଦ ଫେରେ ସ୍ବପ୍ନ ଫେରେ

ଏମିତିକା ମଣିଷଟେ କେହି ନାହିଁ
ଖେଳୁ ଖେଳୁ ବାଜି କେବେ ହାରେ ନାହିଁ
ହେ ହାରି ଯାଇ ଜଦି କେହି ହସିଦିଏ
ସେଇ ଏକା ଦୁନିଆକୁ ଜିତି ଯାଏ
ସପନ ତ ଏମିତିକା କାଚ ଆଇନା
ନିଦ ଥରେ ଭାଙ୍ଗି ଗଲେ ଦେଖି ହୁଏନା
ଲୁଚେ ନାହିଁ ଲୁହ ଜଦି ଥାଏ ଆଖିରେ

ସଞ୍ଜ ଫେରେ ପକ୍ଷୀ ଫେରେ ଜହ୍ନ ଫେରେ
ରାତି ଫେରେ ନିଦ ଫେରେ ସ୍ବପ୍ନ ଫେରେ
ସଞ୍ଜ ଫେରେ ପକ୍ଷୀ ଫେରେ ଜହ୍ନ ଫେରେ
ରାତି ଫେରେ ନିଦ ଫେରେ ସ୍ବପ୍ନ ଫେରେ
ନଈ ଥରେ ବହି ଗଲେ ଆଉ ଫେରେନା
ଚିଠି ଥରେ ଚିରିଗଲେ ପଢି ହୁଏନା
ଲିଭେ ନାହିଁ ନିଆଁ ଜଦି ଲାଗେ ମନରେ

ହୁଁ ହୁଁ ହୁଁ ହୁଁ ହୁଁ ଲା ଲା ଲା ହେ ହେ ହେ